Hoge zuiver grafietpoederstandaard

Grafiet enkel kristal puur natuurlijk vlok grafiet, sterk georiënteerd pyrolytisch grafiet, deze grafietkristallen hebben minder defecten en grotere maten, en worden over het algemeen beschouwd als relatief complete grafiet afzonderlijke kristallen. Er is veel onderzoek gedaan naar de thermische geleidbaarheid van dit type grafiet. Onder drukspanning is de bulkdichtheid van pyrolytisch grafiet dat boven 3000K wordt behandeld 2,25 g/cm, die dicht bij de theoretische dichtheid van een enkel kristal van 2,266 g/cm ligt, en de halve-breedte hoekspreiding van de (002) diffractiepiek is Slechts 0,4 ° (de mozaïekhoek), die ook zeer dicht bij de theoretische waarde van nul graden ligt. De thermische geleidbaarheid van dit grafiet wordt weergegeven in tabel 1. Deze waarden worden algemeen beschouwd als de overeenkomstige waarden voor enkel kristalgrafiet. De thermische geleidbaarheid langs de twee hoofdrichtingen: langs het vlak wordt aangeduid als λa, langs het vlak loodrecht op het vlak wordt aangeduid als λc.

Bij kamertemperatuur is λa ongeveer 200 keer groter dan λc. Naarmate de temperatuur stijgt, neemt deze verhouding af, maar is nog steeds groot. Daarom wordt de thermische geleidbaarheid van polykristallijn grafiet samengesteld uit kristallieten geregeld door de thermische geleidbaarheid λA op het kristallietniveau en kan λc nauwelijks worden overwogen. De λa van natuurlijk vlok grafiet ligt tussen 280 en 500 W/(m · k) bij kamertemperatuur, en de verhouding van λa/λc ligt tussen 3 en 5. Het is te zien dat de mate van perfectie van het kristal veel minder is dan die van sterk georiënteerd pyrolytisch grafiet.

Pyrolytisch grafiet met een zeer gewone kristalstructuur, LA is boven 2000 nm en de thermische geleidbaarheid verandert met temperatuur in een bel-jar-vorm van lage temperatuur tot hoge temperatuur.

Bij een temperatuur veel lager dan de karakteristieke temperatuur θλ van de thermische geleidbaarheid van de grafietkristallaag:

λa∝exp (–θλ/bt) (5)

waarbij B ongeveer gelijk is aan 2, en θλ soms de Debye -temperatuur wordt genoemd, maar het is niet hetzelfde als de Debye -temperatuur die de warmtecapaciteit kenmerkt (zie de warmtecapaciteit van koolstofhoudende en grafietmaterialen). Wanneer de temperatuur veel hoger is dan θλ, is er

λa∝t (6)

Volgens formule (5) neemt λa bij lage temperatuur toe met de toename van temperatuur T; Volgens formule (6) neemt λa bij hoge temperatuur af met de temperatuurstijging. Tussen lage temperatuur en hoge temperatuur bereikt zowel vergelijkingen (5) als (6) werk en λA de maximale waarde wanneer deze twee effecten met elkaar worden afgestemd. Dit is wat de klokvormige curve creëert.